قصیده حسین سمیعی در مورد اعمال و نیات

چنان که هست جهان خود به خود ندارد عيب * * * که عيب و نقصي اگر هست در جهان از ماست

به چشم عیب ، تو در وی نظر مکن زنهار*** که آفریده ی یزدان خالق یکتاست

نيافريد خداي اين جهان به بيهوده * * * بدانچه کرد خدا کي مجال چون و چراست
خداي در ما هرگونه نيرويي بگذاشت * * * که حکم جمله روان بر جوارح و اعضاست
به دستياري اينگونه گونه نيروها * * * من و تو را به عمل هاي خويش استيلاست
تميز خوب ز بد انتخاب خير ز شر * * * وظيفه اي است که در اختيار ما و شماست
تو خوب باش که هر چيز بر تو خوب آيد * * * که پيش ديده ی زشت آنچه هست زشت نماست
تو با رضاي خدا کار اگر کني بيني * * * که کارهاي تو خود جملگي به وفق رضاست
چون قدرت بد و خوب است در کف من و تو * * * چرا به سوي بدي پاي ما همي پوياست
چو اختيار نهادند در تو هر چه رسد * * * ز شرّ و خير مکن کاهلي مگو که قضاست
جهان چو کوه بود کارهاي ماست صدا * * * بَدَ ارَ رسدمان يا خوب بازگشت صداست
جهان مقام صلاح است رستگاري و خير * * * چو مرد، اهل صلاح و فضيلت و تقواست
ولي چو مرد، بد اخلاق و زشتکار بود * * * جهان سراي بدي ها و زشتکاريهاست

برای خدمت یکدیگریم ما ورنه ***چه سود مان ز هزاران هزار سال بقاست
به ما همي گذرد همچنان که بر حيوان * * * اگر هزار بهار و خزان و صيف و شتاست
اگر فضايل و اخلاق مردمي نبود * * * کز ان وجود بشر را جمال و فرّ و بهاست
ميان آدمي و گاو و خر چه فرق بود * * * جز اين غريزه که اين صامت است و آن گوياست
مگر نگفت پيمبر :جهان چه مزرعه اي است * * * که هرچه تخم فشاني در آن به نشو و نماست
ز گندم ، آيد گندم ز جو برويد جو * * * چنانکه حنظل و خرما ز زحنضل و خرماست
تو تخم پاک در اين سر زمين فشان و ببین * * * که بار و بر، همه فيض است و سود و برگ و نواست
اگر بزرگان گفتند ترک دنيا کن * * * نه ترک دنیا بل خوی های نازیباست
اگر سعادت ابنا جنس را من و تو * * * فراهم آريم آنسان که در خورست و سزاست
جهان براي من و تو بهشت عدن بود * * * وگرنه آتش سوزان و مار جانفرماست
زبي وفايي دنيا مزن دو دست بر سر * * * که هر چه بر سر ما مي رود ز جنس دوپاست

+ نوشته شده در شنبه بیست و هشتم آبان ۱۴۰۱ ساعت 18:37 توسط amirhoseyn  |